ANG ABAKADA

Ito naming  si La kung ating isipin,

Ay batas ng sigla a bukal ng lambing;

Laging nang tahimik saan man dumating

At isang sagisag ng lumang paggiliw

Sa kanyang paggamit siya ay malambot

Bagama’t ang tindig ay hindi baluktok

Laging nakaturo sa isang taluktok

Ang taas ng langit ibig na maabot.

Maraming salita dit

               o sa daig-dig

Ang may katangian nating mamamasid;

Ang  lahat ng ito’y sa magandang titik

Nito ngang si Ma na hulog ng langit,

Malungkot, masaya, at lahat ng uri

Ng mga salitang marahas, malumi

Ay galling lahat kay Ma na mayumi

Na ang kagandaha’y hiyas nitong lahi.

Narito na ngayon itong kaalakba’y

Ng naunang titik na parang kakambal;

Pag ika’y namali sa batak ng kamay

Iyang titik na Na ay malilimutan,

Dapat na mag-ingat sa paggawa nito

Sa hatak ng kamay dapat isaulo;

Munting kamalian lahat nababago

Kaya’t itong si Na ihugis nang husto.

Maraming salita iyong magagawa

Nito ngang si NGa na parang alila;

Sa salitang ugat siya ay kasama

Na kung malilimot salita’y wala na,