PUSONG PULA

“Aling Maneng, sulat po para sa inyo,” ang wika ng kartero.
“Sa akin ba ‘ka mo?” ang tanong ni aling Menang.

“Sa inyo nga po.
 Eto po’t malinaw ang pagkakasulat ng inyong pangalan sa sobre,
 eh,” ang tugon ng kartero.

“Kanino kaya nanggaling ito? Salamat,” ang wika ni Aling Menang.

“Wala pong anuman,” ang sagot ng kartero.

Dali-dali umakyat ng bahay si Aling Menang.

Binuknas niya ang sulat at laking pagkamangha niya.
 Ang laman ay isang malaking pusong-pula na may palamuting
 puti sa buong paligid. 
Sa gitna ay may pusong puti na may nakatitik na:

Sa iyo Ina,

          Ang pusong-pula ay sa iyo alay,

Tanda ng aking wagas na pagmamahal

Itong pusong-pula kahit papael lamang

Aking ginupit upang sa iyo ibigay.

Tangi sa iyo lamang giliw kong ina,

Itong pusong pula na puno ng pagsinta.

Sa araw ni Valentino, na puno ng pag-ibig,

Kita’y binabati, ina kong nililiyag.