MAGSASAKA

Kaming mga magsasaka’y yagit lamang sa lansangan,

Sa lungsod ay hamak kaming  yumuyukod sa kawayan;

Dito kami nabuhay sa sikat ng haring araw,

At ulan na dumidilig sa bukirin at palayan.

Yagit kami, oo’t ngunit moong na timbulang

Sadigan ng mahihina’t patnubay ng ating bayan!

Sa pagsikat na ng araw ay amin nang bubungkalin

Ang matabang  lupa nating noo’y hindi pinapansin

Sa pag hagod ng araro’y nawawala ang panimdim,

Puso nami’y umaapaw sa galak na sumusupling.

Hamak kami, oo’t hawak nguni’t diwa’y nag-aangkin

Ng dangal ng isang lahing sa sipag ay nagniningning!

Bawa’t suksok ng binhi sa lupang itim na maputik

Ay uha ng isang buhay na sa bukid nananalig;

Sa lipaking mga kamay tumitingin yaong pawis

Habang tirik and araw na sa taas ay nanga ngalit.

Aba kami, oo’t aba nguni’t ang aming limahid

Na paa at mga kamay ang sa bansa’y umuugit!