UPANG UMUNLAD ANG DAIGDIG

Iyan po ang aking likas na pangalan;

Laging nagwawagi at nagtatagumpay

Sa lahat ng gawa ng kasamaan.

 Lahat tayo’y dapat na magsama-sama

Sa lahat ng saglit maging sa tuwina;

Lhat tayo’y dapat, lubos magkaisa

Nang ating matamo ang tawa’t ligaya.

Ang bawa’t tao ay dapat magsipag

Ang bawa’t tao ay dapat magsikap!

Nang ating makamtan ang buti ng palad,

At nang makamtan din ang ginhawang hanap.

Kung ito’y magawa ng pusong matapat

                                                    Ang kapayapaan ay ating malalasap.                                                        Akong naghahangad ng kapayapaan

 Ang kabutihan ako'y kabutihan

Dito sa daigdig ng bawa’t nilalang

Ako’y lagging hanap inaasam-asam

Nang upang matamo ang katahimikan

 Ang pangalan ko po nama’y kasipagan

Ako’y siyang ugat ng kariwasaan;

Kapagka ang tao’y masipag ngang tunay

Siya ay uunlad at saka yayaman.

 Kaibigan ako niyang si kasipagan

Na nag papabuti sa buhay nino man;

Kung masagana na, ating kalagayan

Ay yayakapin din ang kapayapan.

 Kailangan lamang ay katuning sipag

Upang mapabuti ang sariling palad;

At dapat iwaksi sa puso at hagap

Ang kapabayaan at pagiging tamad.